15/12/15

The Great Gig In The Sky : Pink Floyd

Οι παρακάτω στίχοι είναι η μετάφραση όσων ακούγονται στο συγκεκριμένο εξαιρετικό ορχηστρικό τραγούδι των Pink Floyd. Από τον δίσκο ''The Dark Side Of The Moon'' του 1973.
 
"Και δεν φοβάμαι να πεθάνω,οποιαδήποτε ώρα είναι εντάξει,
δεν με πειράζει. Γιατί να φοβάμαι τον θάνατο;
Δεν υπάρχει λόγος, πρέπει να πας κάποια μέρα."
"Αν μπορείς να ακούσεις το ψιθύρισμα πεθαίνεις."
"Ποτέ μου δεν είπα ότι φοβάμαι τον θάνατο."
The Great Gig In The Sky
Pink Floyd
μουσική, στίχοι : Richard Wright, Clare Torry

25/10/15

Ο Πεταλούδας (1973)

Πρωτότυπος Τίτλος : Papillon
Ελληνικός Τίτλος : Ο Πεταλούδας
Έτος : 1973
Σκηνοθέτης : Franklin J. Schaffner
Πρωταγωνιστούν : Steve Mc Queen, Dustin Hoffman, Victor Jory, Don Gordon
imdb

Βασισμένη στην ομώνυμη αυτοβιογραφία του Γάλλου κατάδικου Henri Charrière που εκδόθηκε το 1970.

Μια συνεχής αναζήτηση της ελευθερίας, ακόμη κι όταν μοιάζει με ουτοπία. Μια ασταμάτητη προσδοκία, ακόμη και για το ανεκπλήρωτο. Τέτοια ταινία είναι ο Πεταλούδας.
 Εξαιρετικοί οι Steve Mc Queen και Dustin Hoffman. Αγωνία, περιπέτεια, ερμηνείες, συναίσθημα, ελπίδα. Όλα μαζί, σε αυτό το κινηματογραφικό έπος. Μια ταινία σταθμός και σκηνές που δεν σβήνονται εύκολα απ' την ανθρώπινη μνήμη.

24/7/15

Εμείς τί κάνουμε;

Το εμείς δεν είναι καθόλου υποτυπώδες στον τίτλο. Κι αυτό διότι όλοι μας συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του γράφοντος, όταν μας συμβαίνει κάτι παρόμοιο με το ζήτημα το οποίο περιγράφεται περιληπτικά πιο κάτω σκεπτόμαστε αναλόγως και αποζητούμε βοήθεια, ενώ άν και όταν το ξεπεράσουμε, πολύ γρήγορα πέφτουμε στην «λήθη» και αγνοούμε τους επόμενους που τυγχάνει να βρεθούν στην ίδια κατάσταση. Δεν ξέρω αν όλο αυτό το φαινόμενο αλλάζει με άρθρα, απόψεις, συζητήσεις. Ίσως και όχι. Αλλά όλα αυτά είναι καλύτερα από το να υποκρινόμαστε όλοι πως δεν συμβαίνει, ειδικότερα στη σημερινή «ψηφιακή μοναξιά» μας.

Πριν κάποια χρόνια, στην τελετή αποχαιρετισμού ενός μεγάλου ηθοποιού, ένας συνάδελφός του δήλωσε το εξής: «Θύμωσα πάρα πολύ που πέθανε, ήθελε να παίξει μεγάλους ρόλους. Αλλά θυμώνω και με εμάς που μένουμε γιατί λέω τί κάνουμε για όλους αυτούς τους ανθρώπους όταν ζουν και μας έχουν ανάγκη;». Δεν έχει σημασία να αναφέρω τα ονόματα του ενός ή του άλλου, αλλά αξία έχει η ουσία μέσα σε αυτά τα λεγόμενα.
 Έχοντας λοιπόν αυτή τη φράση καρφωμένη στο νού από τότε που την πρωτοάκουσα, αναρωτιέμαι τί κάνουμε όλοι εμείς για τον διπλανό μας όταν μας χρειάζεται. Περιμένουμε να μας το πει; Κι αν κρύβεται πίσω από τη σιωπή του; Κι αν η σιωπή του σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας, συντροφιάς, ανταλλαγής μοναξιάς; Πόσες φορές η σιωπή ενός μοναχού ανθρώπου δεν είναι εκκωφαντική; Γιατί κάνουμε πως δεν την ακούμε; Αφού, ακόμη και στις φαινομενικά χαρούμενες στιγμές του, το βλέμμα του μαρτυράει αβίαστα την μοναξιά του, την ανάγκη του για μοιρασιά της όποιας σκέψης, του όποιου συναισθήματος, ή έστω της όποιας μελαγχολικής διάθεσης.
 Εκείνη η φάση άλλωστε αποτελεί το κομβικό σημείο κατά το οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να ακολουθήσει άθελά του δρόμους που πιθανόν δεν έχουν επιστροφή, αφού κάποια πράγματα δεν αντιμετωπίζονται με την ίδια ευκολία κάθε στιγμή, κάποιες φορές μάλιστα ίσως δεν αντιμετωπίζονται γενικώς εάν έχουν ριζώσει βαθιά. Συνεπώς, την κρίσιμη ώρα κάποιος «σώνεται» ή «χάνεται».
 Εν κατακλείδι, ακόμη κι αν μετά το πέσιμο της αυλαίας συνεχίζεται κάτι άλλο-διαφορετικό, δεν παύει η παράσταση (που ονομάσαμε ζωή) να είναι εκείνη κατά την οποία κρίνονται όλα. Ας αφήσουμε τους εαυτούς μας να δώσουν ότι έχουν σε όσους «μας καλούν» με κάθε τρόπο εδώ, σε αυτή τη ζωή.
 
απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά

πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Mps

Δημοσιευμένο στην ηλεκτρονική κοινότητα φοιτητών του πανεπιστημίου Αιγαίου (myaegean.gr) στις 16/9/2015

13/7/15

Ενοχή

Ενοχή
 
Στην άκρη της χαράς
κι ανάμεσα στην πλάνη
έδεσα στο λιμάνι
μιας πάγιας μοναξιάς

Στην άκρη της σιωπής
στον θόλο ενός ονείρου
σκιές του παραθύρου
στέκονται αποβραδίς

Μου κρύβουνε το φως
δίχως φτερά αλωνίζουν
εκείνοι που ελπίζουν
πλανώνται διαρκώς

Ταξίδεψα βουβά
σε σκοτεινές πλατείες
ενοχικές μανίες
πίσω απ'το παραβάν

Και τώρα στο σταθμό
τερματικά βαγόνια
οι άνθρωποι σαν πιόνια
γεμίζουν το κενό

Κοιτάζω στις γραμμές
χάνεται τ'όνειρό μου
στοίχειωσε το παρόν μου
κι απέμεινε το χθες
 
Στους φίλους που έχασα. 

Mps

16/6/15

Τί Να Θυμηθώ : Απόστολος Ρίζος

Ακούγεται αρκετά το τελευταίο διάστημα, και όχι άδικα το παρακάτω κομμάτι του Νίκου Ζούδιαρη...

Τί Να Θυμηθώ
Απόστολος Ρίζος
μουσική, στίχοι : Νίκος Ζούδιαρης

18/5/15

Φύλλα Ημερολογίου : Τάσος Λειβαδίτης

Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες,
τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα, σε
όνειρα
αλλά καμιά φορά η φωνή μιας γυναίκας καθώς βραδιάζει μοιάζει
με το αντίο μιας ηλικίας που τέλειωσε
κι οι μέρες που σου λείπουν, ω Φεβρουάριε, ίσως μας αποδοθούν
στον παράδεισο-
συλλογιέμαι τα μικρά ξενοδοχεία όπου σκόρπισα τους στεναγμούς
της νιότης μου
ώσπου στο τέλος δεν ξεφεύγει κανείς, αλλά και να πάει που;
κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο
ένας τον άλλον-
Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο,
κι όταν πεθάνω θα ’θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα ημε-
ρολογίου
για να πάρω και το χρόνο μαζί μου. Κι ίσως ό,τι μένει να ’ναι στην άκρη του δρόμου μας
ένα μικρό μη με λησμονεί.

Τάσος Λειβαδίτης
(1922 - 1988)

27/3/15

Μέλισσες : Φωτεινή Βελετσιώτου

Σπάνια στις μέρες μας φτιάχνονται τόσο όμορφα τραγούδια σαν το παρακάτω,που δεν είναι και τόσο παλιό, έχει όμως μια λαϊκότητα και συνάμα ένα βάθος άλλων μουσικών εποχών. 
 
Μέλισσες
Φωτεινή Βελετσιώτου
μουσική : Γιώργος Καζαντζής
στίχοι : Ελένη Φωτάκη

15/1/15

Το Βαλς Των Χαμένων Ονείρων : Μάνος Χατζιδάκις

Το Βαλς Των Χαμένων Ονείρων
Μάνος Χατζιδάκις

1/1/15

Αλλιώτικη Μέρα : Τάνια Τσανακλίδου

 Αλλιώτικη Μέρα
Τάνια Τσανακλίδου
μουσική : Τάκης Μπουγάς
στίχοι : Τασούλα Θωμαίδου